Pages

7 Haziran 2011 Salı

Rana

Kelimeler ağızdan çıktığında havada bir süre asılı kalırlarmış. Bir cümle oluşturana kadar ya da başka cümleleri geçersiz, bazı gerçeklikleri değersiz kılana değin.


“Gittiğim yerden yine gitmek isteyeceğim. Çünkü durmakla olmuyor.” dedi. “Hep sürecek bu ‘gitmek’. Bir ‘varmak’ eylemine doğru..”
“.. ve bir ‘varış’ görünürde yok. Olmayacak.”


İşte bütün bu kelimeler hem bir cümle oluşturuyor hem var olan bir gerçekliği yıkıyordu.

Sonra müzik sesi içsesini bastırdı.

*Müziği duymayanlar dans edenleri deli sandılar.
Nietzsche



Gece Gece- Rana
Rana dur gitme
Rana bak böyle
Gitmez bu işler
Bırak artık üzme kendini.

Kibrit kutusundaki isimsiz bir numara gibi,
Laralalalala bak şimdiden unuttun gitti.

Saçlarını kestir kısacık,
Odanın şeklini değiştir.
Çık dışarı, görsün şehir...
Aslında bu çok zevkli bir iştir.

Saçlarını dik yukarıya,
Biraz ufkunu geliştir.
Çık dışarı, görsün şehir,
İstersen bize gel,
Bira da getir.
gecegece Ankara'lı bir müzik grubu. Başta Rana olmak üzere birkaç parçasına daha takılmış bir şekilde dinliyorum ben.


2 yorum:

Adsız dedi ki...

taparım ben bu şarkıya:/

Her Boku Bilen Kadın dedi ki...

Defalarca dinletiyor kendini.. Bıkmadan.